sábado, 29 de octubre de 2011

Deysielle Sandes


Podo chegar a ver a sombra daqueles dous rostros de rapazas, unha parece máis baixiña que outra, tamén podo chegar a ver que teñen un cariño entre elas, están dándose a man, xuraría que ese apertón de mans non foi o primeiro. Podo ver os seus pasos pequenos na area da segunda praia que pisaron xuntas, amor, compañerismo, lealtad, simpatía, cariño, apego, aprecio, amor, devoción, TODO iso se pode apreciar en unha soa foto. 



Que foto mais significativa e bonita!

martes, 18 de octubre de 2011

Se apagó la chispa..


Y se acabó. Y a mi nadie vino a preguntarme si quería que se acabase. Nadie me avisó de que hubiera esa posibilidad. Fue así, de repente, sin tiempo para asimilarlo, sin casi darme cuenta, sin ser consciente... Se acabó sin que yo pudiera hacer nada para remediarlo. Se apagó la chispa. Esa chispa que un día hubiera podido hacer arder todo un mundo. Esa chispa que alumbraba la plena oscuridad del mundo. Esa chispa capaz de hacernos vibrar, temblar, fundirnos en uno...

Desapareció. Sin previo aviso. Se esfumó. Y nunca imaginé que algo así pudiera pasar, que el más grande de los fuegos pudiera consumirse. Pero nos consumimos como dos putas velas, hasta llegar si quiera a poder darnos calor... Y qué frío era todo... Y es que esa puta chispa desobediente que llaman amor, aparece entre dos personas a la misma velocidad a la que se va... Y es tan sigilosa, que cuando nos queremos dar cuenta, nos vemos haciendo el boca a boca a sentimientos que hace tiempo que se han quedado atrás.

Y vi que era demasiado tarde, esa chispa que tanto tiempo encendió mi felicidad, ya no estaba. Todo se había quedado a oscuras. Y como me hubiera gustado haberla mimado, con mucho cariño, y haber tirado un montón de besos cada día al fuego para que no hubiera dejado de arder jamás. Pero al no cuidarla se fue, y era inevitable que tu también lo hicieras. Y así fue. Sucedió todo tan rápido que casi no me di cuenta. Pero ahora lo noto, lo siento. Me siento como esa vela consumida, que por las noches a oscuras, se muere de frío
por más que intente encontrar tu calor en otros brazos...

domingo, 16 de octubre de 2011

Tercer sábado do mes, un outono que parece que non ven e outra noite, triste, sin saber a razón, añoro algo, non sei con certeza o que.. poida que sea o cariño, ou o non ver que as persoas solo me queren por convenencia, e que eu son a tonta que lle da a todos o que queren mentres eu lebo as patadas..xa ban tres noites asi..
desconetar de TODO apagar o movil, e deixar o ordenador a un lado, facer unha maleta, coller un avion e chegar o meu destino que lebo agardando dende fai un tempo, quero ir sola, e deixar todo..como unha fuxitiba, que o unico mal que fixo e portarse ben ca xente, fuxir de toda esta hipocresia e mentira..fuxir..

"O que un día farei cando teña cartos"

sábado, 15 de octubre de 2011

Si pudieses comprender todo, sería más fácil para mí arrepentirme. Si pudieses vertodas nuestras posibilidades, no estaríamos aun en este punto muerto en el que empezamos. No me dejes ir solo por esto. Puede que sea una idiota pero puede que tú tambiénDos equivocados no suman un acierto, pero no me importa porque puede que seamos todo lo que necesitamos.

Tú puedes decir que esto es un gran error, pero yo creo que merece la pena hacerlo,merece la pena repetir. Te diría que las cosas buenas les llegan a aquellos que esperan. Te diría cualquier cosa si tú me creyeses. Tal vez no seamos el uno para el otro o, tal vezsomos más de lo que estamos dispuestos a ver.



Eres mi mejor error :)

viernes, 14 de octubre de 2011

Segundo domingo de Octubre. Un domingo de los tristes donde se escriban. El otoño que parece que no llega y una canción que intenta hacer el día más corto. Un día en el que te hablaría de cómo ella se está olvidando de ti.Del primero interior centro, de ir todo recto a la derecha, y ver que lo estoy intentando. Que se ha dejado seducir por una sonrisa bonita, por un roce de labios de quienes creen que pueden recordar algo ya vivido. Que ella busca tus miradas perdidas, pero no te encuentra. Que se quiere buscar en otros ojos, que se quiere perder por otras calles. Pero que si no estás, le sobran todos los lugares.