viernes, 30 de septiembre de 2011

Sé que no soy perfecta. No soy la clase de niña perfecta que sigue las normas al pie de la letra. Cometo los errores que nunca hayas visto, tropiezo 3 veces si es necesario con la misma piedra porque lo necesito, o tal vez no, pero me levanto con dos cojones. Casi nunca consigo lo que me propongo, y si no lo consigo, lo considero suerte. Si estás pensando lo que yo creo.. no, no te mostraré tan fácilmente mis penas y jamás lograrás verme llorar, jamás. Porque como en esta cabecita se meta algo, difícil será que lo consigas sacar...

Soy indecisa, demasiado dura por fuera, pero por dentro ni te imaginas lo que guardo. Soy como un libro cerrado que no hay más que mirar la portada para saber de qué trata. Soy... puf... ¿cómo decírtelo? Soy la soñadora de tu mente, la más idiota, a la que no le importa esperar por tus besos, soy... Soy la persona que más te quiere y te querrá en este mundo, ¿lo entiendes? Sé que es difícil de creer, el típico tópico de amor, pero no. No es así, te lo digo porque lo siento, y ¿sabes? siempre que lo sientote lo digo, siempre.

viernes, 23 de septiembre de 2011

Las personas, ahora, camuflan lo que sienten. Regalan sonrisas y marcan las miradas. Seleccionan los momentos con una fecha. Dejan las historias sin final. Olvidan lo que sienten antes de que les dé tiempo a saberlo. Ahora, se dice "te quiero" como quien dice "hola". Los besos se regalan, y los calentones en cualquier parque a cualquier hora de la tarde son rutina. Si eso les llena... vale, pero eso no es para mí. Porque, joder, cuando digo "te quiero", es porque te quiero, de verdad, sin contratos, sin papeles, sin interés, y con todas las consecuencias que conlleva hacerlo...

lunes, 19 de septiembre de 2011

Cuando te fallan..



Hay cosas que en la vida se pueden soportar. Hay cosas que quisiéramos que jamás sucediesen, pero lamentablemente, a veces suceden... Cuando confiamos plenamente en alguien a quien le hemos entregado nuestros sentimientos, nuestros pensamientos, y nuestros más hondos y profundos secretos... Cuando esa persona ocupa en tu vida el lugar más preciado, el que está en tu corazón. Cuando esa persona te falla, sentimos que nuestro mundo se viene abajo, que la confianza está rota.

Pero el dolor más grande es cuando esa persona no sabe que te has dado cuenta de su traición y uno simplemente calla... Y contiene toda la amargura de saber que te han mentido o te han traicionado. Esa es la parte más dura, tener que fingir que las cosas están como siempre y por dentro no poder o no tener la fuerza para decirlo… Hasta que ya las cosas son insostenibles y simplemente estalla.

No hay nada más doloroso que el tener que decir "¿por qué…?" y que no haya una respuesta. Cómo quisiéramos que en vez de tener que preguntar, mejor nos contaran. Es igual de doloroso saber que te han mentido, pero más aún saberlo y que esa persona no sepa que sabes... Y ves como cada movimiento, cada palabra, cada actitud te recuerda que está mintiendo en algo, a lo mejor más de lo que ya se sabe... Al final, todo lo que le rodea parece una mentira.

Es imposible recuperar la confianza, nunca será como fue alguna vez, y eso va para todos... Finalmente comprendemos que la frase "en la confianza está el peligro..." es cierta, y desde ahí, generalmente cerramos nuestro corazón para no volver a caer en la desilusión de una nueva decepción...

jueves, 15 de septiembre de 2011

A xente non parece importarlle que estes sendo sincero


É moi simple: está o camiño fácil, e está o camiño difícil. No fácil,as personas abastécense de mentiras e hipocresía, sen máis recursos que a sua propia falsedade. Mentir é fácil. No difícil, están a verdade, a sinceridade e a humildade. Decir a verdade é difícil. En consecuencia, hai dous tipos de persoas: as que elixen o camiño fácil, e as que elixen o camiño difícil. As primeiras levaran unha vida de rositas, mentirán tan ben que nn de conta te darás. As segundas non levarán máis que hostias. Pero, a verdade é que ao final do camiño, sexa cal sexa, as cousas sempre se acabarán torcendo. Porque podes mentir fácilmente, pero cando se den conta, vai a ser fácil reparar o daño? Non o creo. Sigue sendo moi simple: o que era o camiño fácil en un principio, convertirase no difícil. E o que era o camino difícil, tornarase moi fácil. Porque si vives a base de hostias desde o principio, ao final xa nin te das conta. Acabaste acostumbrado a ser o que sempre fai daño, á xente non parece importarlle que estés sendo sincero. Agora chega o que non é tan simple: quén camiña polo fácil, e quén polo difícil..?
Se se vai acabar, se o final nos vamos olvidar, ¿Por qué non disfrutamos? É a vida. Eu estou convencida de que nadie quere olvidar a propósito.¿Quen querería? Somos a memoria das cousas que vivimos. Somos os recordos que deixamos os demais o marcharnos. E sin eles non somos nada. Nadie quere ser nadie por moito que lle doia aquelo que quere olvidar.

miércoles, 14 de septiembre de 2011


Días que poden parecer marabillosos e de un momento a outro todo se bota a perder. A vida sorpréndete, aveces e inxusta e outras veces non tanto. Pero cada vez que me poño a pensar e baixo a realidade doume conta que todo pode cambiar para ben ou para mal. Agora sinto a necesidade de querer que as cousas volvan a normalidade.
Como de costume as ilusións forman parte de min, aprendín a reprimilas ea esquecelas. Teño que admitir que o principio foi bastante difícil adaptarse a realidade pero pouco a pouco acostúmaste a loitar día a día un pouco mais.
- Nuestro amor es bastante extraño.
+ ¿Por qué?
- Porque a lo mejor tú no me quieres.
+ Cuando deje de quererte, ya te avisaré.
- Pero, ¿me quieres?
+ Los actos importan más que las palabras, ¿no crees?

Primer paso: asume tus defectos.
Segundo paso: elige y decide quien merece conocerlos.
Porque recuerda que: ni los buenos son tan buenos, ni los malos son tan malos

lunes, 12 de septiembre de 2011


Ni calma, ni miedo, ni lágrimas; que el llorar sirve de poco y el gritar para quedarte afónica. El reír para arrugarte y el soñar para flipar... Los recuerdos están para hacer daño y las fotos para no borrarlas. Las canciones para cantar y el cantar para que llueva. La lluvia para encerrarte y para encerrarte mucha paciencia. La paciencia para el estudio y el estudio para llegar a lo más alto, ¿y de allí? a lo más bajo.

Nunca y te digo ya que nunca tendrás lo que quieres. Porque si lo quieres es porque no lo tienes, y si no lo tienes es porque ya lo has tenido.
Porque si lo has tenido te importaba y si te importaba es que ya lo has perdido.





Y de nuevo he pensado, que es mejor echarse a un lado

Lo es TODO

¿Recuerdas ese momento, cuando le miras a los ojos y sin más, lo sabes? Que es... él. Que no hay nada más en el mundo, es un instante, una décima de segundo, le miras y de pronto estás completamente segura de todo. Y sí, puede que todo se acabe yendo a la mierda con el tiempo, que toda esa seguridad desaparezca. Pero eso da igual, hubo un instante en el que él, para ti, fue absolutamente todo.

viernes, 9 de septiembre de 2011

Días..

Son de esos dias que tienes unas inmensas ganas de morirte pero que si tan solo alguien viniera y te abrazara y te dijera 'tranquila, esta todo bien' le creeria, y me esforzaría por sacar la mejor sonrisa. Pero no, te quedas esperando como una entupida esa persona que te calme sabiendo que no va a aparecer.

martes, 6 de septiembre de 2011

Amar en tiempo de odio

Alguna vez habéis ODIADO y AMADO a la vez? ¡Nunca lo hagáis! al menos si apreciáis vuestro corazón; en serio, no lo hagáis. Duele, duele mucho... 
Mientras tu corazón quiere amar, sentir, vivir... la razón le recuerda toda la verdad y le ataca, para que detenga todas sus emociones. Pero el corazón no puede, el quiere seguir sintiendo, ¿por qué tiene que parar…? Ahí es cuando empieza esa insufrible sensación: la razón consigue evitar que el corazón se exprese, pero el corazón no puede parar, quiere seguir sintiendo, no puede hacer que todas sus emociones desaparezcan sin más...

Así que finalmente no le queda otro remedio que romperse, para que todo lo que tiene dentro pueda salir... Sí, se rompe en mil trocitos, y tú los sientes dentro de ti, oyes el ruido que hacen esparcidos por todo tu pecho... Y se clavan, y no te dejan respirar, sientes que te ahogas y el dolor te llega a todas las partes del cuerpo...

Y ahí se quedan todas las emociones, flotando dentro de ti, sin un lugar fijo, sin saber en qué momento aparecerán para atacarte. Y tú ya no controlas lo que sientes, simplemente esperas a que las emociones se acerquen y te digan lo que tienes que sentir.

domingo, 4 de septiembre de 2011

Entre el rojo y blanco y negro, gana el rojo.


Siempre ganan los más fuertes, los más vivos, los que están mas feliz y orgullosos de su vida, ya que ningún comentario les puede herir. Tan solo saben que son felices, no les importa más, eso es suficiente.

viernes, 2 de septiembre de 2011

Nunca..


Nunca es demasiado tarde para ser quien quieres ser aunque espero que quieras ser quien eres. No hay límite en el tiempo, empieza cuando quieras. Puedes cambiar o simplemente no hacerlo. No hay normas al respecto, de todo podemos sacar una lectura positiva o negativa. Espero que veas cosas que te sorprendan, espero que sientas cosas que nunca hayas sentido, espero que conozcas a personas con otro punto de vista, espero que vivas una vida de la que te sientas orgullosa. Y si ves que no es así, espero que tengas la fortaleza para empezar de nuevo.