O día a día

Oito e media da mañá os pitidos odiosos da alarma do movil sonan, ela apaga a alarma e volve a dormir. Sabe que súa nai estará ahi en cinco minutos pa chamala. "Veña vas perder o bus". Lebántase a carreira, colle o primeiro que ve no armario e vístese. Ela non se complica en elixir a roupa nin en peinarse. Nun exprín matutino encóntrase na parada. Sube o bus. Ela é feliz escoitando música, mirando o paisaxe, e aislándose dos demáis. Eso si, ese mensaje que lle chegará como moi tarde as nove e tres minutos que non falte!
Despois de media hora de traxecto chega o seu destino. Sube para a sua clase. "A  profesora hoxe trae tarta de queixo" din. A ela non lle enloquece "pero e un detalle  e polo menos non tas todo o día pasando fame" pensa. Once e dez. Pita a sirena. E ahi está, o amor da sua vida esperandoa o lado da clase, apollado nas baldosas negras. Respíranse as complices miradas e  as sonrrisas de pillos. Ela dalle a man, e baixan as escaleiras. Estan un rato xuntos. Diría que para ela e un dos mellores momentos do día. Ese das once e dez ata as once e media.

Volve para clase. Espera hasta a unha e dez para volver o recreo, esta vez xa non está el esperandoa. Están as amigas. Ela disfruta dese pequeno tempo. Pero ten que volver a clase. A esperar duas horas máis para que pite a sirena e ir para o comedor. Volvea a esperar o seu mozo, para lebala a un restaurante. A un bar. Ou quen sabe, o mellor toca un McDonal`s! Solo ye ahi que botar imaginación. O principio a ela non lle gústaba comer con el. Poñiase nerviosa. Pero ahi tempo que os nervios se volveron risas mezcladas con un pouco de morritos.


Termina o comedor, ela despídese de el con moitos bicos e abrazos. Botarao de menos mentres esté no bus que a lebe a casa, na que porsuposto tamén o botora de menos. É nesa mesma casa donde soña que o ten entre os seus brazos,para sempre. Un día despois volverá a subir nese bus e necesitará ese mensaje as nove e tres minutos, ese recreo as once e dez, ese lugar onde comer, esas despedidas, e como non, esa angunstia de botalo de menos e de querelo tanto. Ela non o sabe, pero e adicta o se amor.Que con unhas simples iniciles como MDC ou IDM sorrí. Que ela sabe que se lle pide catro bicos, el lle dará cinco, sempre DEMAIS, pero nunca de menos. El dille que quere ir dormir pero ela sempre fará o posible para que queden un pouco mais charlando. E como non, consigueo. A ela gústalle cando el se pon todo morritos.
 El e o mellor pa ela, o rapaz fidel, o rapaz que cos seus defectos e perfecto, solo pa ela. Gracias a el, ela comprende os grandes tópicos de amor como o de "Non podo vivir sin ti" ou o de "Sin ti a miña vida non ten sentido" moitos o oiron pero poucos o chegaron a sentir de verda, ela esta segura que o sinte, que sinte todos os tópicos do amor..

Ela a rapaza sencilla que pode roubar besos de outras bocas, pero que solo quere a calor dunha, ela que critica pero máis a critican, a que nunca gana a lotería, pero si miles de sonrisas, ela e FELIZ, e está orgullosa do seu día a día. Non necesita nada máis para selo.

"Son as pequenas cousas da vida a que a fan GRANDE. "