Ela e sempre a última en abandonar a festa. A que con unha mirada hipnotiza, con duas enamora. A que sempre esta, e a que nunca falta.Con ela o teu lado, o difícil vólvese fácil. O imposible non existe e as lágrimas desapareceron cando apareciu. Ela a mellor compañia para planear un asalto de "terraceos",para aparecer sin dormir calquer día de veran en calquer sitio, para perderse en calquer lado, para amanecer charlando con cara de loca, para dormir toda a tarde, para coller trens..
"La noche está estrellada, y tiritan, azules, los astros, a lo lejos". Porque as veces non podo evitar acordarme dese poema de Pablo Nerudad. Nin o recordo desas duas rapazas nun banco de Santiago catando! Temos tan vos recordos xuntas..e sei que todos os lugares que pisamos non serían o mesmo sen ti!
Ti que sempre lle sorís a vida..como si o mañá non existira e o hoxe fora durar para sempre. Ti eres a mellor das rapazas.
Ti,a rapaza que ten a cualida de alegrarlle o dia a persona máis triste do mundo..
E xa cumples dezasete anazos. E tres conmigo! Catro millóns as que nos quedan. E sete vidas máis xuntas...Porque mentres o resto do mundo se preocupa polo amor,o dolor as falsas amistades a tristeza,do olvido do odio da envidia..MELLOR..que se preocupen por todo o malo..nos preocuparémonos por cousas absurdas,trascendentales e insignifivantes, non debemos pararnos por grandes tonterias,solo cas peqenas nos basta..
que se hai un neno chorando? Pois nós compramos unha piruleta para facelo feliz.
Acórdaste?
Disfruta dos teus 17 anos, e como sempre che digo! Non cambies! Eres maravillosa tal e como eres!
No hay comentarios:
Publicar un comentario